ถ้าทุกคนคิดอยากจะเลือกตั้ง ทุกคนทุกท่านคงต้องรออีกซักหน่อย ได้เลือกตั้งแน่ แต่ถ้าคุณมีความหวังที่จะให้การเมืองดีขึ้น ไม่ต้องรอ…คุณต้องเริ่มมีความหวัง เดี๋ยวนี้เลย
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าประเทศเราจะขาดความสนใจ ขาดความตื่นเต้นในเรื่องการบ้านการเมืองไปมากโข สังเกตได้จากการที่โซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆให้ความสำคัญไปที่คนไม่กี่คน นั่นอาจจะเป็นเพราะรู้กันอยู่แล้วว่า “อย่างไรเสียการเลือกตั้งก็ต้องผ่านความเห็นชอบจากผู้มีอำนาจในปัจจุบันก่อน” จนบางทีก็น่าคิดในมุมกลับกันว่า รอประเทศพร้อมหรือรอใครซักคนพร้อม?
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะการเลือกตั้งกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ สิ่งที่น่าหวงกว่าการเลือกตั้งที่จะมาถึงนี้ ไม่ใช่เรื่องจะไม่มีโอกาสได้ใช้สิทธิ์เลือกตั้งหรือที่ผมเรียกว่า “ท้องลม”
สำหรับมุมมองของผมแล้วผมกลับห่วงเรื่องอื่นมากกว่า ในประเด็นที่ว่า คนไทยจะเริ่มเคยชินกับความผิดหวังจากการเลือกตั้งในหลายๆครั้งที่ผ่านมา จนปัจจุบันก็รอกันจนเบื่อ ประหนึ่งว่ายังไงก็ไม่พ้นหน้าเดิมๆ จนกลายเป็น มนุษย์หินที่ขาดความรู้สึกประเภทว่า “ใครมา ชั้นก็เอา” ถ้าเป็นแบบนี้การบริหารประเทศคงแย่แน่ๆ
ผมจึงอยากเห็นบรรยากาศของการเลือกตั้ง ที่นับถอยหลังจากบัดนี้ ให้ทั่วแคว้นแดนไทยกลับมาสนใจ และมีความหวังกับการเมืองกันอีกซักครั้ง เพราะเรื่องการเมืองไม่ใช่เรื่องของคนอื่นไกล…ถึงแม้จะผิดหวัง เบื่อหน่าย แต่การกระทำของเราในวันนี้ จะเป็นมรดกให้กับลูกหลานในวันหน้า
มยังคงเชื่ออย่างสนิทใจเหลือเกินว่า เรายังคงมีความหวัง สามารถคาดหวัง กับการเมือง นักการเมือง และกติกาการเมืองของบ้านเรา ว่าจะช่วยชาติบ้านเมืองให้มีความเจริญ ประชาชนมีความสุข สงบ ร่มเย็น ได้ดั่งการเมืองในอุดมคติ…แม้ซักเพียงครึ่งหนึ่งของความหวังก็ยังดี
ดังนั้นแล้ว หากผู้ที่เรียกหรือนิยามตัวเองว่า “นักการเมืองชั้นดี” ก็ควรที่จะมีความคิดและลงมือทำอย่างจริงจัง ให้ประเทศชาติพัฒนา ประวัติศาสตร์จารึกไว้ว่าท่านเป็นนักการเมืองที่เปลี่ยนแปลงประเทศไปในทางที่ดีขึ้น อย่างที่ประชาชนฝากความหวังไว้ (ตอนเลือกตั้ง) ได้จริงๆ…เสียที
ดร.รวีภัทร์ จิรศักดิ์วัฒนา และ ดร.สุพัฒพงศ์ แย้มอิ่ม อาจารย์ประจำหลักสูตรรัฐศาสตร มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี
